Bart Peeters moet stalen zenuwen hebben. Zijn concertreeks in de Lotto Arena werd halverwege afgebroken door corona en vervolgens ettelijke keren uitgesteld. En ook de optredens in de Antwerpse Stadsschouwburg zag hij vervolgens tot twee keer toe uitgesteld. Maar zaterdagavond was het dan toch zo ver, en kon de nieuwe tournee eindelijk weer hervat worden. Reden genoeg om er samen met het publiek een uitgelaten feestje van te maken.

Heel eerlijk: de Stadsschouwburg is geen zaal die veel gezelligheid uitstraalt, zéker niet in vergelijking met De Roma, waar De Kat Zat Op De Krant-tournee vorig najaar in première was gegaan. Het verschil tussen nu -een zittend concert- en toen -een staand optreden- zorgde voor een heel andere dynamiek tussen band en publiek. De groep moest zichtbaar harder werken, maar dat nam niet weg dat iedereen met zichtbaar plezier op het podium stond. Echte muzikanten willen spélen, en of je Bart Peeters nu genegen bent of niet: je kan er onmogelijk naast dat hij met De Ideale Mannen een verzameling fantastische muzikanten om zich heen heeft verzameld. Dat moet ook, want Bart is naast een charismatische frontman ook iemand die leeft van ingevingen van het moment. Je moet ‘m – kortom- kunnen volgen in zijn onvoorspelbaarheid. De setlijst ligt weliswaar vast, maar hoe die wordt uitgevoerd is elke avond weer een open vraag.

De show bestond zoals gewoonlijk uit twee helften -een voordeel én een nadeel, grapte de zanger- en het eerste stuk stond vooral in het teken van nieuw werk. Opener ‘Je nam je jas’, was een hertaling van de Spaanse seventies-hit ‘Porque te vas’, en moest niet onderdoen voor het origineel. De band speelde het ingetogen, maar zelfs in die eerste noten voelde je de goesting al doorschemeren. Bij het grote publiek staan Bart en zijn muzikanten vooral bekend als onvermoeibaar feestorkest. Klopt, uiteraard. Alleen vertelt dat beeld slechts het halve verhaal. Zéker: ze kunnen voluit gaan, en de kruisbestuiving tussen Cubaanse swing, cumbia, latin, balkan beats en folk werkte ook dit keer aanstekelijk. Maar net zo vaak werd de toon persoonlijker. Zo was er ‘Zilvermeer’, een weemoedige herinnering die, niet alleen door de spitse woordspelletjes overigens, tot zijn allerbeste nummers behoort. Het nummer sloot heel dicht aan tegen het Franse chanson waar Bart sowieso een zwak voor heeft. Ook voor de pauze nam Bart al even de temperatuur op met classics als ‘Poolijs’ en ‘Lepeltjesgewijs’. Telkens voelde je het enthousiasme opborrelen als lava in een rommelende vulkaan. Het publiek bleef vooralsnog vastgekluisterd in de pluche zetels, maar zong wél uit volle borst mee.

In het tweede deel staken de Ideale Mannen nog een tandje bij. Het tempo lag hoger, en het werd een feest van herkenning. ‘Dat komt Door Jou’ – origineel van Axelle Red- was een kippenvelmoment, en wie ‘Konijneneten’, ‘Heist Aan Zee’, ‘Brood Voor Morgenvroeg’ en ‘AAA’ achter elkaar hoorde had er verder geen tekeningetje bij nodig: het dak moest én zou eraf gaan. En ja: ook nu veerden de toeschouwers uiteindelijk toch uit hun zitjes, en bleven ze achteraf om nog méér toegiften vragen. Voor zij die er écht niet genoeg van krijgen is er overigens goed nieuws: de uitgestelde concerten in de Lotto Arena hebben intussen nieuwe data gekregen – vanaf 30 maart, en ondertussen werd er nog een élfde extra optreden ingeboekt omdat de vraag naar kaartjes blijft aanhouden. Het geduld van band en publiek is meer dan twee jaar op de proef gesteld, dus de knaldrang zal daar straks -mét vijfhonderdkoppig koor- navenant zijn.

Meer info over de De Kat Zat Op De Krant-tournee én de Deluxe-optredens in de Lotto Arena op bartpeeters.net

Bart Peeters is overal, maar nog het liefst van al in De Roma. Veel meer dan Lotto Arena's of Sport- paleizen behoren theaters tot zijn natuurlijke biotoop. De gretigheid waarmee hij samen met zijn Ideale Mannen zaterdag op het podium verscheen was navenant. Voor het eerst sinds lang stond de groep weer in een zaal die op volle capaciteit gevuld was. Zonder bubbels en mond- maskers, maar wel met een hoop vers songmateriaal uit De kat zat op de krant, zijn nieuwe, alweer uitstekende plaat.

Nog voor Bart Peeters een noot gezongen had, zaten veel mensen in het publiek zaterdagavond al met een krop in de keel. Het moment dat de zaallichten doofden en de silhouetten van de groepsleden zichtbaar werden op het podium, was emotioneel: dit was eindelijk weer een optreden dat in niets verschilde van concerten uit de tijd dat Corona nog gewoon een Mexicaans biertje was. En dus hadden heel wat fans - van 7 tot 77 - de dagen afgeteld tot het Grote Bevrijdingsfeest. Je voelde meteen dat deze première zowel voor band als publiek een ontlading zou worden.

Het merendeel van de nummers werd vorige zomer al ingeblikt, tijdens de tweede lockdown. Toch was de toon veelal optimistisch en lichtvoetig, met een dun lijntje melancholie eromheen. En dat bleek precies waar we na die lange, donkere periode behoefte aan hadden. Bart Peeters is een virtuoos in het observeren van doodgewone, alledaagse situaties. Alleen weet hij ze op zo'n unieke manier onder woorden te brengen dat zijn herwerkingen van buitenlandse evergreens het origineel vaak overklassen.

Dat was niet anders met Je nam je jas, een hertaling van de Spaanse seventies-hit Porque te vas waarmee de eerste set werd aangesneden. De band speelde het ingetogen, maar zelfs in die eerste noten voelde je de knaldrang al doorschemeren. Bij het publiek staan Bart en co vooral bekend als onvermoeibaar feestorkest. Klopt, uiteraard. Alleen vertelt dat beeld slechts het halve verhaal.

Ze kunnen voluit gaan, en de kruisbestuiving tussen Cubaanse swing, cumbia, latin, balkan beats en folk werkte ook dit keer op de dansspieren. Maar net zo vaak werd de toon persoonlijker. Songs als Zilvermeer, Het grote geheel en het van Jean-Jacques Goldman geleende Tot je weer van me houdt sloten dicht aan bij de Franse chansontraditie.

Voor de pauze stond vooral het nieuwe repertoire centraal, maar af en toe nam Bart al even de temperatuur met klassiekers als Poolijs en Lepeltjesgewijs. Telkens voelde je het enthousiasme opborrelen als lava in een rommelende vulkaan. In het tweede deel staken de Ideale Mannen een tandje bij. Het tempo lag hoger, en het werd een feest van herkenning. Dat komt door jou - vorige week nog een kippenvelmoment op tv in The Best Of van Axelle Red - werd ook nu een hoogtepunt. En wie Konijneneten, Heist aan zee, Brood voor morgenvroeg en AAA achter elkaar op een setlist zag staan, had er geen tekening bij nodig: het dak ging er nu écht af.

Een verzoeknummer kon er ook nog vanaf: twee kleine meisjes vooraan wilden graag Kniktiklaas horen, een Sinterklaasliedje dat door alle generaties werd meegezongen alsof het al begin december was. Die maand werkt Bart Peeters trouwens eindelijk zijn reeks jubileumconcerten in de Lotto Arena af die anderhalf jaar geleden abrupt werd afgebroken. Intussen staat de teller daar op 24 avonden. Een record. En voor je 't weet komen er nog een paar bij, want Bart Peeters blijft een van die zeldzame artiesten die meer kaartjes verkoopt naargelang hij vaker speelt. Dat zal, nu de honger naar livemuziek groter dan ooit is, zeker niet anders zijn. Topavond gegarandeerd.

Bart Peeters en de Ideale Mannen spelen ook op woensdag 13 oktober nog in De Roma. Dat concert is uit- verkocht. Info over verdere concerten: www.bartpeeters.net

Je merkt dat de “De kat zat op de krant” een werk van liefde is waar Bart Peeters met een open blik en vakmanschap aan schaafde tot elk detail klopte.

Als dat gezegde een jas was, zou die ook Bart Peeters als gegoten zitten. Dat bewijst de jonge zestiger op zijn nieuwste studio-album ‘De kat zat op de Krant’.

Meer vintage Bart Peeters wordt het niet: de zestien nummers die De kat zat op de Krant rijk is, bieden zowat alles waarvoor de man bekend staat. Geestige knipoogteksten met surreëel kantje: check. Wie anders komt er mee weg als hij Cristiano Ronaldo, de mama van Napoleon én het jeugdlief van Béyonce in hetzelfde lied laat figureren?

Muzikale vrolijkheid? Ook check. Hoewel titels als ‘Winterdip’ en ‘Brombeer’ anders doen vermoeden, grossiert de boomer uit Boechout ook nu weer in feelgoodsongs, zoals het folky ‘Wat een gek er voor geeft’ en de titelsong als toonbeeld van goedgezindheid.

Wat niet uit de nieuwe Bat Peeters-plaat knalt is uitbundig feestgedruis. Hij wordt dan ook een dagje ouder, de man die zich in ‘Zilvermeer’ ondermeer onderdompelt in een bad van nostalgie. Toch blijft de kleinzoon van Gustaaf Van Boeckel ook in moeilijke coronatijden positief, net als zijn opa-verzetsheldtijdens en na de tweede wereldoorlog.

Peeters blijft ook op zijn zevende solo-album in 19 jaar tijd een fervente coveraar. Deze keer keer doet hij dat zowel met het jaren zeventig-hitje Porque te vas (Je nam je Jas) als met Randy Newmans Feels like home. (In een droom vannacht). Dat laatste wordt mede dankzij countryster Ilse DeLange een potentiële begrafenisklassieker. Ook de Franse Zaz krijgt een eresaluut, maar het meest geslaagde is nog ‘Dat komt door jou’, de versie van ‘Parce-que-c’est toi’ die Peetes in het VTM-programma The Best of al bracht aan Axel Red.

Zo’n divers muzikaal pallet, geschilderd met kleuren van soul, gospel, folk, ska en jazz vereist uiteraard een topbegeleiding en daarvoor kan Bart Peeters met zijn ogen dicht vertrouwen op de Ideale Mannen. Dat belooft alvast voor de 140 concerten die aan de nieuwe plaat worden gekoppeld, naast de best of Deluxe-reeks die eind dit jaar herneemt. Ofdat niet te veel is? Zoals mijn vader zou zeggen: je moet eenoude aap geen smoelen leren trekken.

Zelfs de ‘Zanger des Vaderlands’ moest door corona zijn activiteiten stilleggen. In het geval van Peeters trof dat tienduizenden ticketkopers voor zijn uitverkochte shows in de Lotto-arena, maar Peeters zat niet stil. Nieuwe songs verschenen mondjesmaat, samen met een dozijn nieuwkomers vormen ze ‘De kat zat op de Krant’, zestien nummers lang een Bart Peeters plaat met klanken uit de vier windstreken, slimme teksten vol kiene observaties en ongewone invalshoeken.

“Soms een beetje melig en dan weer aanstekelijk feestelijk met hier en daar een goedgeplaatste cover. (…) Weinigen vertalen zo mooi als Bart Peeters en ook zijn geheel eigen songs sporen aan tot nadenken over de plaats van de grijs-witte man in de wereld van vandaag. (…) De kat zat op de Krant voelt er g vertrouwd aan voor wie – en dat is zo’n beetje heel Vlaanderen – Bart Peeters dicht bij het hart houdt. (…)

Gemastered in de Abbey Road Studios van The Beatles en met beats van Beyoncé erbij. Maar los daarvan is hij puur Vlaams, de nieuwste van Bart Peeters (61).

“De kat zat op de krant” is een album waarvoor hij zijn eigen kroost inschakelde als luistercomité, nu de 19 tot 29 -jarigen ook vooraan zitten bij zijn concerten. “Ongelofelijk. Ik ben de nieuwe Shawn Mendes toch niet ?! “ (..) Dit weekend gaat Peeters met dat alles op theatertour. Dertig optredens in totaal, bijna volledig uitverkocht. (..) De 24 uitverkochte Lotto Arena’s werden er gisterenavond plots 25. “Van enkele shows zijn er nog wat laatste tickets beschikbaar hoor ”, lacht Peeters ietwat bescheiden. (..)

Hoezeer Bart Peeters ook de kunst van het liegen beheerst en hoe graag hij ook onder de huid kruipt van losers, het lied is slimmer dan de zanger. Nergens toont hij zich eerlijker en naakter aan het publiek dan in zijn muziek. Zie ook het versgeperste “De kat zat op de krant”, een in een nazomergloed badend album met daarop zestien schijnvrolijke nummers. Aan de horizon gloort hoop, zeker, “Voor de zon weer opkomt durft de nacht donker zijn”.

La vie, quoi, maar de zanger brengt het wel door in de wetenschap dat hij is waar hij hoort: bij haar.(..)

Podiumplanken kraken van plezier. Na een gedwongen coronapauze van zestien maanden speelt de zelfverklaarde Beyoncé van Vlaanderen, beter bekend als Bart Peeters(61), overal ten dans waar zijn liedjes zachte balsem zijn.(…) Ze zeggen van de liedjes van Bart Peeters dat zelfs een steen ze kan meezingen, maar die communicatie is tweerichtingsverkeer. Zelfs een steen krijgt uit Bart Peeters een goed gesprek (…)

Bart Peeters heeft de perfecte Bart Peeters-plaat gemaakt. Dat wordt al duidelijk bij de eerste beluistering van ‘De Kat zat op de Krant’. Fans worden hier meer dan royaal bediend met spitsvondige songteksten, virtuoos gemusiceer, zwierige songschrijverij en een warme productie. Zestien tracks – twaalf eigen songs en vier covers – telt deze plaat. In vinyltermen dus een dubbelalbum, maar er staat geen lied te veel op. En allemaal getuigen ze van doorgedreven vakmanschap. Mijmert Peeters niet over een >Vlaanderen uit een ver verleden (Zilvermeer), dan bezingt hij de liefde (Schuil dan bij mij) of eert hij zijn overleden opa (Voor de zon weer opkomt), maar nooit wordt het melig. Integendeel, deze muziek is gemaakt om het moreel op te krikken. Zelf zegt de energiekste der Boechoutenaren de soundtrack te leveren bij de bevrijdingsfeesten na de pandemie. Misschien slaagt hij wel in dat opzet, want dit plaatje klopt volledig.